HEI! VI LEVER FORTSATT! / HOI WE LEVEN NOG STEEDS!

Hei alle sammen!

Na een lange drukke periode weer tijd om jullie in het kort een update te geven van hetgeen er zoal is gebeurd de laatste tijd.

PASEN IS WEER VOORBIJ
Het voelde goed om even wat dagen vrij te zijn, voor ons beiden. Met de auto duurde het uiteindelijk 4,5 uur voordat we bij het hutje in Ustaoset waren. Gek genoeg heb ik weinig van de reis gemerkt. Door een aantal vroege diensten, kon ik amper mijn ogen open houden. Ondanks de reistijd is het geen straf om van de omgeving te genieten. Het landschap verandert continue en het lijkt wel alsof het ene “schilderij” nog mooier is dan het andere. Het viel mij op dat zelfs Helene en haar zusje (nog steeds) stil genoten van de omgeving. Het was zo’n moment dat er even niets gezegd hoefde te worden. Onderweg veranderde het landschap geleidelijk aan van groen naar wit, naar mate we hoger door de bergen reden. Het moment dat alles nagenoeg wit om je heen is, is in eerste instantie een vreemde gewaarwording. Alsof je in een totaal andere wereld bent. Maar al snel zet je de knop om en weet je dat ski’s, een zonnebril en goede kleding de komende tijd tot de vaste uitrusting behoren. Ik voelde alsof we op vakantie gingen en dat was het eigenlijk ook een beetje. Maar dan in eigen land, het moest niet gekker worden mensen!

Zoals altijd weet mijn schoonvader wat voor het weer het is EN wordt. Als een echte weerman schroomt hij dan ook niet om een aantal keer per dag te zeggen dat het mooi wordt en wat de eventuele verwachtingen zijn. Hij kijkt dan op de temperatuurmeter, kijkt naar buiten, wacht eventjes en zegt dan…..ja ja…..het wordt morgen prima weer. Ook als hij de krant leest, ontkomen we er niet aan dat er van achter die krant weersvoorspellingen te horen zijn.

Ik had met de kerst voor het laatst op de ski’s gestaan en merkte meteen dat het een stuk beter ging. E.e.a. kostte mij minder energie en ik genoot daardoor meer van de omgeving. Het was prachtig weer, de zon scheen volop, blauwe lucht en nauwelijks wind. Gewoon warm, wat een beleving. We gingen barbequen bij de familie van Helene die in de omgeving ook een hut heeft. Gekoppeld aan de barbeque zou de traditionele “rebusloop” plaatsvinden. Een korte wandeltocht tussen een aantal punten waar vragen beantwoord moesten worden. De oom van Helene organiseert dit altijd en hij geniet zichtbaar als hij uitlegt hoe of wat. Ik merkte al snel genoeg dat de vragen noorse, zweedse en nederlandse ladingen hadden, niettemin omdat de vriend van de zus van Helene uit Zweden komt. Vele vragen over sport moesten beantwoord worden. Welke stad heeft de meeste inwoners? Rotterdam, Oslo of Gøteborg? Mijn team werd 4de van de 5 teams en na de spelronde kreeg iedereen een plastic tasje met daarin wat geschenkjes en chocolade. De rest van de vakantie was heerlijk en ik had niet eerder zulk prachtig en warm winterweer ervaren. Ik hield er zelfs een gekleurd gezicht aan over!

MEI BEZOEKMAAND VAN VRIENDEN EN FAMILIE / 17MEI FEESTDAG
Na vele maanden facetimen op een heel natuurlijke en ongedwongen manier, was het dan uiteindelijk zo ver. Vrienden van ons kwamen een lang weekend hier en dat alles maakte het toch een onvergetelijke periode. Wat draagt internet toch positief bij. We hadden namelijk niet het gevoel dat het heel lang geleden was dat we elkaar hadden gezien. Ja lijfelijk ongeveer een half jaar geleden, maar via face-time spreken EN zien we elkaar regelmatig en dat maakt absoluut een verschil. Het was heerlijk om met onze vrienden tijd door te brengen. We hebben prachtig weer gehad, traditioneel gegeten in restaurant, genoten van de omgeving, tijd genomen voor grappen en voor serieuze onderwepen, lekker gewandeld door de stad, heel heel veel gelachen, gelunched bij ons favoriete bakkertje en de plekjes aangedaan waar ik over had geschreven en of had verteld. Dat vonden ze hartstikke leuk, nu ze ook beeld bij het e.e.a. kregen. Martin&Simone, bedankt voor het maken van hele fijne herinneringen en hopelijk tot snel bij jullie!

Niet veel dagen gingen voorbij voordat ik weer op het vliegveld stond te wachten. Mijn broertje en schoonzus kwamen een paar dagen over. Ik hoef niet te vermelden waar we de eerste dag een aantal uur met de lunch zaten. De tijd vloog! Eenmaal thuis ging de koffer open en daar kwamen wat boodschappen en lekkernijen uit. Vrijdag de stad in geweest, een nieuw koffietentje ontdekt en van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om wat extra kleding te kopen vanwege 17 mei, de nationale feestdag. Tevreden verlieten we uiteindelijk allemaal de winkels. Mijn broertje was een pak rijker en ook mijn schoonzusje had wat leuks gekocht. Dit jaar extra bijzonder omdat het precies 200 jaar geleden is dat Noorwegen zijn eigen grondwet kreeg. Voor mij in ieder geval weer de gelegenheid om mijn pak “uit de motteballen” te halen en voor Helene het moment om haar bunad en uitrusting op orde te krijgen. Het werd uiteindelijk een hele mooie dag die afgesloten werd met een sportieve wandeling door de bergen. Helene was moe en bleef thuis, dus nam ik ze gezellig mee. Harstikke leuk, want het motto was; we zijn nu in Bergen en we moeten in ieder geval nog even naar de top om die extra beleving te hebben. Via een andere route, kwamen we uiteindelijk bij de Windpijl (Sandviksfjell) uit met prachtig uitzicht over de stad. Terug liepen we via Stolzekleiven en onderweg kwamen we nog twee meiden in bunad tegen (wel op sportschoenen) die naar boven liepen. Respect!
Veel te snel verlieten ze Noorwegen weer, maar hebben intens genoten van het gezelschap!

Twee dagen later stonden mijn ouders en tante op noorse bodem. Je zou bijna zeggen dat ze hier kind aan huis zijn, want inmiddels weten ze al aardig de weg. Dat maakt het in die zin makkelijker dat ze ook gewoon hun eigen gang kunnen gaan en lekker, nu wij allebei ook moesten werken, zelf de stad in konden. Het mooie weer zette door en ook veel reden om van het mooie weer te genieten. Via de tante van Helene kregen we de sleutel van hun zomerhuis zodat we een paar dagen lekker even uit Bergen konden zijn. En daar hebben we dan ook gebruik van gemaakt. De barbeque ging mee, visuitrusting, voedsel noem maar op en in de auto die kant op. Een prachtige route, zodat mijn ouders en tante ook een andere beleving meekregen. Eenmaal aangekomen hebben we volop van de gelegenheid gebruik gemaakt om te relaxen en te vissen. Daar vingen we verschillende vissen, waar onder makreel en een gigantische kabeljouw. Het leukste was, dat je nooit wist wat je precies aan de haak zou krijgen. De meeste vis ging mee om gegeten te worden. De kabeljouw die ik ving (zie foto) belandde gekookt en gezouten later die avond op ons bordje. Een heel klein beetje belandde ook op mijn bordje en tot mijn verbazing smaakte hij niet eens verkeerd. Hij smaakte nagenoeg naar niets, dat ik mij ernstig begon af te vragen wat de vis dan zo lekker maakte. Het was in ieder geval niet de bekende vissmaak die mij zo tegen staat. Ik beschouw het in die zin weer als een overwinning! En Helene en de schoonfamilie natuurlijk ook weer blijk ;-)
Ik gaf echter wel de voorkeur aan de spareribs die op de grill lagen…….

Verder nog bezoek aan de ouders van Helene en aan de oom en tante die het centrum wonen. Zij hadden shilingsboller en taart gemaakt. De oom van Helene, ik heb al eerder over hem geschreven, is een wandelende encyclopedie die het niet erg vindt om op de praatstoel te gaan zitten. Daarnaast heeft hij een grote fascinatie voor varkens vanwege de hoge intelligentie. Inmiddels is zijn verzameling (waaronder porselein) varkentjes zeer uitgebreid en mijn tante had een klein delftsblauw porselein spaarvarkentje voor hem meegenomen, naast wat echt oude Hollandse kaas en twee chocolades voor de tante van Helene.
Het werd allemaal zeer gewaardeerd.

De laatste dag zijn we met z’n allen met de kabelbaan naar de top van Ulriken gegaan. Ulriken is in Bergen-stad de hoogste berg (643m). Ik was er nog niet eerder geweest, dus voor mij ook een nieuwe beleving. Prachtig weer en een schitterend uitzicht over de stad. Het is ook deze berg die gebruikt wordt voor hangliding (zie foto). Het is bijzonder om vanaf deze hoogte de verschillene niveau’s in de bergen zelf te zijn met meertjes, groen enzovoorts. Via tourbus reden we terug naar de stad. Je kunt een zogenaamd all-inn kaartje kopen wat inhoudt dat de busrit van de stad naar de kabelbaan en weer terug alsmede de rit met de kabelbaan is inbegrepen. De terugrit was in die zin een hel omdat er totaal geen verkoeling in de bus was. Het was heet in de bus en zelfs de chauffeur hing tijdens het stilstaan regelmatig met zijn hoofd naar buiten om maar wat verkoeling te kunnen krijgen. De zoekdoek die hij gebruikte om zijn hoofd te te deppen, was doordringt van lichaamsvocht. Vanwege de drukte op de weg en het langzame rijden, was het geen doen om ook maar een seconde langer in deze rijdende broeimachine te zitten. Onderweg stapten we uit en liepen terug naar de stad. Heerlijk die verkoeling en frisse lucht!

En ook in deze periode kwam het moment van afscheid nemen. Altijd weer een dubbel en emotioneel moment. Je weet niet exact wanneer je elkaar weer echt ziet en kunt vasthouden. Wellicht dat die onzekerheid het tot een emotioneel moment maakt. Tegelijkertijd weet je ook dat je elkaar in die zin snel ziet via facetime. Wanneer je dan zo tijd met elkaar doorbrengt, zo ervaar ik dat althans, dan is dat heel intens en voelt dat natuurlijk ook heel vertrouwd. Ondertussen weet je dat het voor korte duur is. Ik kijk / wij kijken er om die reden al weer naar uit om naar Nederland te gaan!

BERGENSTEST
Ondanks alle drukte met werk en examens, toch de Bergenstest (schriftelijk) gedaan, maar helaas deze keer niet gehaald. Ik had 1 van de 5 onderdelen onvoldoende en je moet alle vijf de delen van de test voldoende hebben om uiteindelijk te kunnen slagen. Helene bracht het meteen positief en zei:” Nou je hebt in ieder geval vier van de vijf delen voldoende en dat is toch een heel mooi resultaat? Nu hoef je er nog maar eentje!” Ja inderdaad, maar het betekent wel dat de hele test opnieuw moet. Geen probleem, maar ik laat deze test nu even rusten en zal op enig moment een nieuwe examendatum gaan aanvragen. Het is voor mij immers een persoonlijk doel dus er zit verder totaal geen druk achter. Ik weet wel dat ik inmiddels goed op weg ben. Het feit dat ik nu werk heb, maakt dat mijn vorderingen (als het allemaal volgens plan verloopt natuurlijk) snel zullen stijgen.

UPDATE NA EEN KLEIN JAARTJE BERGEN, NOORWEGEN
- huis/onderkomen JA
- werk Helene JA
- werk Gabor JA
- “verblijfsvergunning” JA
- elke dag kunnen eten/drinken JA
- bankrekening/noors persoonsnummer JA
- vervoer/auto JA
- verschillende cursussen noors JA
- Skiën / hutje leven JA
- vis gegeten! JA
- sociaal netwerk opbouwen JA
- in NL op bezoek geweest JA
- vooruitkijken naar een vakantie JA
- op Ulriken geweest JA
- ‘s werelds mooiste achtertuin JA
- gemis Nederland NEE
- het regent altijd in Bergen NEE
- het is altijd koud in Bergen NEE
- dankbaar en gelukkig JA
- gemis familie/vrienden JA
- spijt van de beslissing NEE