WAAR DENK JE AAN BIJ? / HVA TENKER DU PÅ?

WAAR DENK JE AAN BIJ????
Noorwegen. Het land van de mooie en ruige natuur. Van de bergen tot aan z’n schitterende fjorden. Van z’n winterse kou en schitterende zomers. Van zijn lange nachten in de winter tot en met de ijsberen, sfinxen en wolven. Wat dacht je van poolhonden en sledetochten?
De Siberische en Alaskan Husky en niet te vergeten de Alaskan Malamute. Wie kent ze niet? Met hun opvallende verschijning voelen ze zich helemaal thuis in het ruige landschap en de winterse kou.
En in Bergen? Niets van dat alles mensen! Geen husky of poolhond te zien. Ja, heel heel zelden. Hier in Bergen hebben we honden met een vaste maat van 20cm lang, 10cm breed en misschien 15cm- 20cm hoog. Hier in Bergen moeten we het hebben van de chihuahua, de dwergkeeshond, de vlinderhond (jawel), teckels, noem maar op. Het kan niet gekker. Voor mij zijn het in ieder geval geen rassen die ik snel zou verwachten hier, maar toch. Ik kan er niets aan doen. Het lijkt wel een plaag, ik heb geen idee waar ze vandaan komen. Ik heb medelijden met ze als ik zie dat ze mee aan de wandel gaan. De baasjes zijn sportief gekleed en wandelen in redelijk tempo omhoog gevolgd door een dwergkeeshond die nog net niet z’n tongetje op de grond laat rusten. Ik denk dat de gemiddelde stappenteller bij zo’n hondje snel “uitgeteld” is. Tegelijkertijd realiseer ik mij dat het natuurlijk ook een praktisch voordeel heeft om zo’n ras te hebben. Als hij of zij te moe is, kan hij zo in de rugzak worden opgeborgen en huppakee. Geen grap, ik ben er zelf getuige van geweest. Een apart gezicht als je zo'n rugzak ziet waar een hondenkopje tussen zit geritst. Het moet niet gekker worden zul je denken, maar toch. In de winter krijgt hij of zij netjes een op maat gemaakt truitje aan compleet met noors motief. En als het echt koud is in de winter en zo'n truitje helpt niet dan.......... JUIST JA, daar is die rugzak weer!
Naast alle dingen waar Bergen bekend om staat zoals het dialect, de regen, de prachtige ligging, de vismarkt, shilingsbolle (zoete kaneelbroodjes) hebben we nu ook de dwerghond op de lijst staan. Wie had dat ooit kunnen bedenken?

ZIEK
Ook ik mocht er aan geloven. Inmiddels die ervaring ook in de pocket. Nou voor diegene die zich afvraagt hoe dat is, kan ik je niets vertellen. Het voelt echt niet anders dan in Nederland. Een flinke verkoudheid, druk op en rondom de oogholtes. Ik kan het missen als kiespijn, maar echt…..het gevoel is net zo beroerd als in Nederland. Met Noorse neusspray wist ik de dagen enigzins behouden door te komen. Veel Noorse thee en Noors water drinken. In de ochtend Noors fruit voor ontbijt en met die Noorse servetten mijn neus meerdere malen per dag leeg snuiten. Excuus, maar feiten zijn feiten. Gelukkig voel ik mij weer redelijk aan de betere kant. Nog niet helemaal 100 procent top fit, maar we gaan gelukkig wel die kant op. De zon schijnt, het is hier de laatste week schitterend weer en aangezien ik de vitamine D niet van vis krijg – ik hou van vissen, zolang ze niet op mijn bord liggen – heb ik heel egoistisch mijzelf een overvloed aan vitamine D toegeeigend. Ik denk dat het geholpen heeft…. Jippie!

EEN BAAN!
Na een aantal sollicitatiegesprekken en afwijzingen heb ik kortgeleden dan eindelijk een baan aangeboden gekregen. Hiep hiep hoera, ik ben blij! En niet alleen ik, ook Helene, de familie, schoonfamilie en vrienden. Een nieuwe stap is gezet en het voelt goed om aan de gang te gaan. Voorafgaand moest ik eerst een 3daagse theoriecursus volgen. Gezien de inhoud van de cursus was deze niet heel uitdagend, maar voor mij lag meer de uitdaging in de taal. Temeer omdat de cursus met een examen werd afgesloten die je moest halen. Als je bepaalde woorden niet kent, is het al snel lastig om de context van zin te begrijpen, laat staan die van een vraag en of antwoord. En dan kan een kleine afwijking een groot verschil maken met alle gevolgen van dien. Voor het eerst weer een gevoel van een doel en regelmaat in je leven hebben. Maar dan heel concreet, een aparte beleving. ‘s Ochtends opstaan met in gedachten, hmmmm binnenkort aan het werk. Met gebruikmaking van het openbaar vervoer naar de cursuslocatie, daar je ding doen en vervolgens in de namiddag weer thuis. Niet lang daarna aan het avondeten en voor ik wist was de dag voorbij. Wennen!

Ik heb het examen gehaald en werd ingedeeld voor een nieuwe cursus. Wat zaken geregeld met betrekking tot contract, afspraken enzovoorts en sinds deze week zit ik met nog een aantal andere mensen in een opleiding om wat meer theorie onder de knie te krijgen. In grote lijnen kan ik alles prima volgen, ik ken niet alle woorden nog en ben niet gewend aan alle dialecten, dus mijn grijze massa draait overuren. Het interessante is het vaktaaltechnische. Het voelt alsof mijn hersenen in een process zitten waarin het Noors en Nederlands elkaar in de weg gaan zitten en waarbij het wachten is dat de Noorse taal de overhand gaat nemen. Een natuurlijk gevoel en proces wat moet gaat ontstaan. Althans zo voelt het. Ik merkt het al bij het schrijven van deze blog die wat langer duurt dan normaal omdat ik wat stoei met zinsopbouw, grammatica en schrijftaal. Mijn inspanningen met het volgen van cursussen heeft zich al meerdere malen terugverdiend. Ik hoorde toevallig gisteren allerlei woorden en uitdrukkingen die ik eerder in cursussen was tegen gekomen en had onthouden.

Omdat ik nu een baan, inkomen en een woning heb, kon ik mijn zorgverzekering in Nederland opzeggen, omdat ik nu aanspraak kan maken op het Noorse zorgstelsel. Volgende week krijg ik, als alles volgens plan loopt, de zogenaamde skattekort (belastingkaart met info) en een Noors persoonsnummer (BSN). Ik kan dan een bankrekening gaan openen bij een van de banken hier in de buurt. Wel handig nu ik salaris krijg.

Nu een aantal administratieve formaliteiten zijn afgehandeld, is er meer rust gekomen. De bouwsteentjes van mijn fundament hier in Bergen zijn bijna allemaal gelegd en binnenkort kunnen we gaan bouwen. Werkervaring opdoen en lekker ons leventje leven zoals we willen, voorzover we dat al niet deden. Ik kreeg gisteren ook mijn rooster gemaild voor de maand april. Normaal gesproken de normaalste zaak van de wereld, maar voor mij nu iets speciaals. Een bevestiging van werk en beloning van mijn inspanningen tot dusver. Ik genoot en geniet nog steeds. En met mij nog vele anderen.

Volgende maand is het extra feest. Naast 17 mei, de nationale feestdag, komen op verschillende data vrienden en familie op bezoek. Wow, wat een vooruitzicht. Wij klagen niet! En ondertussen pak ik nog even mijn Noorse neusspray. Zo ik kan weer fatsoenlijk ademen……..

Iedereen bedankt voor jullie leuke reacties tot dusver! Hartstikke leuk en attent. Ik heb een aantal keer via deze blog ook op jullie reactie’s gereageerd. Het blijkt echter dat jullie daar geen melding c.q. mail van krijgen. Ook niet als iemand anders een reactie plaatst. Dat kan verklaren dat jullie daarom niets van ons hebben gehoord. Een mogelijkheid is om terug naar een van de hoofdstukken in deze blog te gaan en dan bij de reactie’s te kijken wat er allemaal is geschreven.


Gabor & Helene